Geen widgets gevonden in de zijbalk

De spanning is bijna tastbaar. Nerveus loopt ze door de kamer en doet een poging om haar tas in te pakken. Ik geef haar nog een extra stevige knuffel en wens haar succes. ,,Jahaa, mam,” verzucht ze licht geïrriteerd. Ze wil zich niet laten kennen, maar dat lukt niet helemaal. Vandaag is de dag van haar spreekbeurt.

Ik herken de spreekbeurtstress. Zelf vond ik het ook Stressvreselijk. De dag voordat ik mijn eerste spreekbeurt op de bassischool moest houden, probeerde ik de tijd stil te zetten door mijn ogen dicht te doen en te wensen dat de dag des onheils nooit zou aanbreken. Stel je voor dat ik deze gave bezat, dan zouden we nu nog in de jaren ’80 leven, precies één dag voordat ik mijn eerste spreekbeurt had!

 

Konijn

Ik maakte het mijzelf altijd zo makkelijk mogelijk door onderwerpen te kiezen waar ik al veel van wist. Katten, konijnen en cavia’s. Daarbij behandelde ik steevast de onderwerpen ‘hoeveel kleintjes er tegelijk werden geboren’ en ‘wat ze allemaal eten’ waarbij ik afsloot met de zin katten/konijnen/cavia’s kunnen ongeveer X jaar oud worden. Plaatjes kopieerde ik uit een boek en plakte die op het schoolbord. Bij mijn konijnenspreekbeurt nam ik zelfs mijn eigen konijn mee, bij wijze van illustratie én als steun en toeverlaat.

Syrië

Mijn dochter heeft het zichzelf allesbehalve makkelijk gemaakt. De burgeroorlog in Syrië is het onderwerp van haar spreekbeurt. Aan de hand van een tijdlijn maakte ze een reconstructie en daarnaast bracht ze de diverse strijdende groepen in kaart. Voor haar PowerPoint zocht ze afbeeldingen via Google, waarvan vele haar deden wegkijken. ,,Ik begrijp niet dat mensen elkaar dit aandoen.” Nee, ik ook niet. Ze kiest de afbeeldingen met zorg, om haar klasgenoten in bescherming te nemen. De achtergrond van haar PowerPoint is zwart. ,,Bij dit onderwerp past geen kleur,” beredeneert ze.

Het is tijd om naar school te gaan, haar tas is inmiddels ingepakt. Ik wens haar nogmaals succes. Ze stapt op haar fiets. ,,Heb je alles voor je spreekbeurt bij je?” Haar antwoord is slechts een geërgerde zucht. Natuurlijk, ze hoeft geen boeken met plaatjes of een konijn mee te nemen. Een usb-stick met daarop haar PowerPoint is het enige dat telt. Dan gaat ze, vol van zenuwen, maar goed voorbereid. Terwijl ik haar uitzwaai, bedenk ik mij heel even dat ik de tijd stil wil zetten…

Eén gedachte over “Spreekbeurtstress”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *