Geen widgets gevonden in de zijbalk

Ik zag de hamburger op mijn bord tot leven komen. Het vervulde mij met afkeer. Dit dode ding heeft geleefd, wie ben ik om het dat leven te ontnemen? Dit was een keerpunt voor mij. De hamburger belandde in de vuilnisbak en ik heb sindsdien geen vlees meer gegeten.

We zijn nu eenentwintig jaar verder. Was het vegetarisme in mijn begintijd nog alternatief, nu is het een algemeen geaccepteerd verschijnsel. Het geitenwollensokkenimago is aan de wilgen gehangen, Kleurrijke koeienzeg maar.

Meat is Murder

Ik begon als radicale extremist. Ik droeg t-shirts met de teksten als ‘Meat is Murder’. Tijdens feestjes sprak ik mijn afkeer uit over de geserveerde plakjes worst. En was het feestje bij mij thuis, dan kregen mijn gasten enkel vegetarische hapjes voor hun kiezen.

Gaandeweg realiseerde ik mij, dat mijn motto ‘leven en laten leven’ niet alleen voor de dierenwereld opging. Ook de mensenwereld moet in zijn waarde gelaten worden, zelfs de carnivoren. Onlangs gaf ik een barbecuefeestje. Met vlees en vegetarisch gemoedelijk naast elkaar. Zo kan het ook. Sterker nog, de discussie komt op deze manier beter op gang.

Discussie

Die discussie win ik uiteindelijk altijd. Want vlees eten is vandaag de dag niet nodig, daar ben ik het levende bewijs van. Daarnaast is het wreed. De mens is een dier, maar onderscheidt zich van dieren doordat het zich bewust is van zijn handelen. Met dit bewustzijn heeft de mens de mogelijkheid om te kiezen. Vlees eten is dus een keuze, geen instinctieve noodzaak. Vleeseters zijn dieren die ervoor kiezen een ander dier te doden en op te eten.

Het vlees kan makkelijk uit het menu geschrapt worden: er zijn vervangende producten voor. Dat was in mijn begintijd nog lastig. Bij de natuurwinkel kon je gortdroge tofubrokken krijgen. En hoe ik het ook probeerde, er was geen chocola van te maken. Gelukkig kwam in die tijd de Zaanse grootgrutter op het idee om deze markt te bespringen. Er kwam een kleine keuze aan vegetarische burgers en schnitzels. En nog lekker ook! Inmiddels heeft elke zichzelf respecterende supermarkt een vegetarisch assortiment en komen er regelmatig nieuwe producten op de markt.

Ragout

Helaas geldt dit niet voor ragout. Ik heb er overal naar gezocht, maar kant-en-klare-ragout-uit-een-blikje is niet zonder vlees te verkrijgen. Althans, niet in mijn woonplaats. Gelukkig ben ik niet alleen vegetariër, maar ook nog een beetje creatief in de keuken. Daarom heb ik mijn eigen vegetarische champignonragout ontwikkeld. En die is ook prima te behappen voor vleeseters.

Al met al is het prima te doen, een lekker vegetarisch leven. En door het gesprek aan te gaan met vleeseters, zet je ze aan het denken. Zonder radicale toeters en bellen. Geen geitenwollensokkengedoe. Gewoon: leven en laten leven.
Dit artikel is ook verschenen op flexitariër.nl

2 gedachten over “Vegetariërs bijten niet”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *