Geen widgets gevonden in de zijbalk

Nachtwacht - RijksmuseumHet Rijksmuseum, ik was er al lang niet geweest. De voorjaarsvakantie leek mij dan ook een mooie gelegenheid om daar met mijn dochters heen te gaan. Daar dacht de oudste (15) toch even anders over: “Museum? Dat is echt kapot sáái.” Hoe ga ik dit oplossen met mijn puber?

De jongste (12) is bezig het puberen te ontdekken en vindt alles (nog) leuk. Haar zus daarentegen, is volleerd puber. Dat houdt in grote lijnen in dat ze bij alles wat ik als moeder wil, haar kont tegen de krib gooit. Een mening hebben om het hebben van een mening, die per definitie afwijkt van die van je moeder: het hoort erbij, uiteraard.

Wankel evenwicht

Toch wil ik echt dat ze meegaat. “Ik ben er al twee keer geweest met school, ik kan het wel uittekenen,” werpt ze tegen. Oké, de culturele noodzaak ligt dan minder hoog, maar de gezelligheid van met z’n drieën op stap gaan, dát is minstens zo belangrijk. Die gezelligheid komt er niet door haar te dwingen om mee te gaan, zo is mijn ervaring. Het is nu de kunst om het meegaan niet al te belangrijk te doen klinken, om daar aan de andere kant ook weer niet te onverschillig in te zijn. Een kwestie van een wankel evenwicht vinden in het moeras dat puberteit heet.

Gouden ei

In dat evenwicht geef ik aan dat ik graag wil dat ze meegaat, maar dat beslissing bij haarHet Melkmeisje - Rijksmuseum ligt. Uiterlijk de ochtend van vertrek wil ik het horen. Dat duurde nog een week. In die week komt ze met de vraag wat we dan gaan bekijken in het Rijksmuseum. “Heb jij misschien tips? Je bent er tenslotte al twee keer geweest, wat zou jij aanraden?” probeer ik. Dat blijkt het gouden ei te zijn. Ze vertelt over de prachtige galerij waar de Nachtwacht hangt. “Daar moeten we zeker kijken hoor. Het Melkmeisje hangt daar ook.” “Dan kun jij mooi onze gids zijn, want ik verdwaal er vast en zeker,” kop ik in. Zo wint haar enthousiasme het van de puberfratsen.

Rembrandt’s emotie

We beginnen bij de tijdelijke tentoonstelling van de Late Rembrandt. Bijzonder om alle werken van deze zeventiende-eeuwse grootmeester bij elkaar te zien. Hoe hij het beslissende moment van een dilemma uit bekende verhalen wist te vangen in een doek. De treffende emotie die uit zo’n schilderij spreekt. Ook de schetsen, schijnbaar uit de losse pols gemaakt, maar zo duidelijk. En natuurlijk het spelen met licht en donker, wat zo kenmerkend voor Rembrandt is. Ik geniet ervan, maar mijn pubers zijn vooral onder de indruk van de hoeveelheid vrouwelijk naakt wat Rembrandt schilderde. Het levert vele onderonsjes van gegiechel op tussen de meiden. Die Rembrandt toch.

Kunst leeft

Boeddha Amida - RijksmuseumNa de Late Rembrandt volgen de andere zalen, ieder met een ander thema. De kunst die mijn meiden vooral aanspreekt, is die met vrolijke kleuren in combinatie met goud en zilver, het liefst in 3D. In de zaal met Aziatische kunst komen ze dan ook echt los. Levensgrote beelden (+2 meter) van Tempelwachters, beschilderd serviesgoed van porselein, sieraden en het prachtige Boeddhabeeld. Het levert steevast een “wauw” of “vet” op. Dat geldt ook voor soortgelijke kunst in de andere zalen. De jongste heeft veel oog voor schilderijen waar bekende verhalen uit de geschiedenis en de Bijbel als een stripverhaal zijn afgebeeld. Ze weet vele verhalen aan de hand van zo’n doek na te vertellen. Op die manier is een schilderij geen object meer: het lééft.

Doodshoofden

Doodshoofd met foedraal - RijksmuseumWat tenslotte opvalt is dat de meiden schilderijen met bloederige taferelen iets langer dan gemiddeld bekijken, en ook kunstobjecten met doodshoofden weten hun aandacht lang vast te houden. Zou dat ook bij het gezonde puberbrein horen?

 

 

De verrassende veelzijdigheid van het Rijksmuseum, in combinatie met wat polderen in het pubermoeras zorgt voor een buitengewoon geslaagde missie ‘museum met pubers’!

Een impressie (11 foto’s)

2 gedachten over “Museum met pubers”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *