Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vlak voordat je een weekend naar Londen gaat je voet kneuzen: het overkwam mijn reisgenote. Heel vervelend natuurlijk, maar we lieten ons niet uit het veld slaan. We hadden nog wat tijd om ons vooraf te verdiepen in rolstoelvriendelijk Londen. We gingen er vanuit dat het geen problemen zou opleveren, want tenslotte is Londen een wereldstad.

Accessibility

We informeerden op internet of de bezienswaardigheden van ons keus rolstoeltoegankelijk waren. Dat bleek grotendeels zo te zijn. De meeste attracties en musea hebben een ‘access guide’ of ‘access plan’ waarin staat waar je wel of niet terecht kunt met een rolstoel. Zo ontdekten we dat het Natural History Museum volledig voorzien is van liften1. En de Tower of London juist helemaal niet2.

Gewapend met deze kennis checkten we rolstoel en krukken in en ruim een uur later zetten we voet op Britse bodem. Daarna ging de reis verder met de trein. Elk station is uitgerust met een oprijplaat, om zo de trein in te rollen. So far, so good. Maar na de trein was de metro aan de beurt…

Underground

De Londense metro, beter bekend als ‘The Underground’ of ‘The Tube’, bestaat sinds 18633, Het is de eerste ondergrondse spoorlijn ter wereld. Het metrostelsel telt inmiddels 270 stations vanwaar jaarlijks 1.107 miljoen reizigers vertrekken. Dagelijks zijn dat er 4 miljoen4. Met zoveel reizigers zou je The Underground een belangrijke verkeersader voor Londen kunnen noemen.

Hoe zit het met de toegankelijkheid voor rolstoelen in deze belangrijke verkeersader?

Tube Map: metrolijnen in Londen
Tube Map: metrolijnen in Londen

Volgens de ‘Tube Map’, zijn 84 metrostations toegankelijk voor rolstoelen tot aan de perrons. Deze zijn gemarkeerd met . Hier zijn liften tot aan het perron aanwezig, maar moet de rolstoel wel nog even in de metro getild worden. Het opstapje is zo’n twintig tot dertig centimeter hoog. Dit betekent dat deze stations niet geheel rolstoelvriendelijk zijn. Op de Tube Map zijn ook 74 stations gemarkeerd met . Deze stations zijn voorzien van liften én van een gedeeltelijk verhoogd perron, waar je de metro drempelvrij in kunt rijden. Al met al is dus iets meer dan 25% van alle metrostations in Londen volledig rolstoelvriendelijk. Even ter vergelijking: het metronetwerk in Amsterdam is 100% toegankelijk voor rolstoelen5.

Voor rolstoelreizigers in de London Tube betekent het: goed van te voren je route plannen. Dat deden wij ook en kozen bij elk uitstapje zorgvuldig de metrostations met het ‘volledig rolstoelvriendelijk’ icoontje. Desondanks stapten we uit op een station waarbij de lift voorzien was van de tekst ‘Out of order’. En bij twee andere stations bleek de lift onvindbaar. Dan sta je voor de keuze: óf je rolt weer in de metro op zoek naar een ander rolstoelvriendelijk station, óf je kiest voor de trap.

Wij kozen voor het laatste.

Gentlemen

Mijn reisgenote is iemand waarbij het glas immer halfvol is. Eén gekneusde voet betekent voor haar één goede voet. En met die instelling hinkte ze soepel de trap op. Voor mij restte de uitdaging een rolstoel van dertig kilo naar boven te slepen. Tree voor tree, achterste voren. Dat lukte prima en ik weet zeker dat ik het tot boven aan toe had gekund. Echter, ik kreeg daar de kans niet voor: verder dan tree drie kwam ik niet. Want zodra ik mijn uitdaging inzette, kwamen van alle kanten Londenaren aansnellen: ,,You need a hand with that,” uitgesproken als statement, niet als vraag. En voordat ik kon reageren, zorgden twee, vier of soms zes extra handen dat de stoel als een vliegend tapijt de trap opzeilde. Deze behulpzame heren bewezen ware ‘gentlemen’ te zijn!

Een uitzonderlijk avontuur beleefden wij op station Green Park. Deze staat als volledig rolstoelvriendelijk op de kaart. Er is echter geen lift, alle verdiepingen zijn te bereiken met de roltrap. En dat zijn niet de gemiddelde warenhuisroltrappen. Nee, deze zijn twee keer zo hoog en flink wat procenten steiler. Dat is niet zo’n probleem als je naar boven gaat, je hebt genoeg tijd om de stoel stabiel te krijgen voordat je op gevaarlijke hoogte bent. Datzelfde geldt natuurlijk voor de reisgenote met één goede voet. Sta je stevig, dan kom je vanzelf boven.

Escalating escalator

Naar beneden gaan, dát is een ander verhaal. Ik stond nog maar net op de roltrap, terwijl hij al begon te hellen. Ik had de stoel nog niet goed in balans en verloor mijn evenwicht. In die luttele wiebelende seconden realiseerde ik mij, dat ik in mijn val alle mensen voor mij mee zou nemen. Tegelijkertijd hoorde ik achter mij dat ook mijn reisgenote moeite had haar evenwicht te vinden. Opnieuw bleken de Londenaren onze redding. De heer vóór mij draaide zich om en greep de stoel vast waardoor ik mijn evenwicht hervond. En mijn reisgenote werd de lange rit naar beneden ondersteund door iemand die achter haar stond. Eind goed, al goed.

Londen in een rolstoel levert al met al niet veel problemen op, zolang je de metro mijdt. De rode dubbeldekkers zijn goed toegankelijk. Zij hebben een uitschuifbare helling bij de voordeur, welke aan het stoep- of straatniveau aangepast wordt6. De stoepen hebben regelmatig een afrit om over te kunnen steken. En onze ervaring is: daar waar Londen zelf niet rolstoelvriendelijk is, zijn de Londenaren dat wel!


1 Natural History Museum: Access guide
2 Historic Royal Palaces: Tower of London, access guide
3 NRC: De Londense metro bestaat 150 jaar. ‘The Tube’ in film, muziek en literatuur
4 Transport for London: Key Facts
5 GVB: Toegankelijkheid OV
6 Transport for London: Buses

2 gedachten over “Londen in een rolstoel”
  1. Helemaal mee eens. Elk metrostation voorzien van een (werkende) lift, zou al een flinke vooruitgang zijn. De vraag is of daarin geïnvesteerd wordt: de metro zit nu toch al vol.

    Daarentegen was de hulp die wij kregen hartverwarmend!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *