Geen widgets gevonden in de zijbalk

Opeens was hij daar: de grote, dikke gepantserde stalen muur. Zo één waar niets en niemand doorheen kan. Als in een droom herinner ik mij zijn onwerkelijke kolossale grootsheid. In paniek keek ik om mij heen en zag, behalve de muur, alleen maar het volkomen duister van het niets. Ik moet hier weg, dit kan niet de bedoeling zijn. Ik verzette me uit alle macht, al wist ik dat er geen ontkomen aan was. Er was geen andere weg, geen alternatief. Ik moest door die muur heen om weg te komen.

Ik haalde diep adem, deed mijn ogen dicht en begon te rennen. Steeds sneller en sneller. Sneller dan ik ooit gerend had. Pijn en paniek passerend. Los van angstige gedachten, rennen en rennen. Dwars door die dikke muur van gepantserd staal.

Het lukte. Ik was er dwars doorheen gegaan. Voorzichtig opende ik mijn ogen. De muur was weg. Ik keek om mij heen. Op het moment dat mijn ogen de hare ontmoetten, was het licht van goud.

Licht van goud

 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *